anarchitecture

Δεν υπάρχει τίποτα το μυστηριακό στο έργο μου, όλα είναι φως και σαφήνεια, Όμως, σα καπνός τσιγάρου που αναδίδεται απ' τα ρουθούνια μου, σα τη καταχνιά του πρωινού μιας ολόλαμπρης μέρας, το μυστήριο περιβάλλει τόσο εμένα όσο και το έργο μου.

Η Αθήνα, περίεργη πόλη, μαγική, και αρκετά σκονισμένη.

Ο δημόσιος χώρος της είναι ένα δύσβατο τοπίο για να κινηθείς, που δύσκολα θα περπατήσεις στα πεζοδρόμια της.

Αναλογικα με την ασυνάρτητη και κακόμορφη ανοικοδόμηση της, σπανιζουν οι πλατειες, οι πρασινοι χωροι ν ανασανεις, τα παγκακια να ξεκουραστεις.

Κάτω απ' το βάρος της γκριζόλευκης ανωνυμίας των πολυκατοικιών και της περιβαλλοντική υποβάθμιση, η οργή έτρεξε από δρόμο σε δρόμο, από τοίχο σε τοίχο, από φωτιά σε φωτιά, μέσα από μια εξεγερτική οδύσσεια οπού δύσκολα επαναλαμβάνεται.

Γνώρισα ένα πλατύτερο, πιο άμεσο μέσο επικοινωνίας κι έκφρασης. Ο βανδαλισμός ωρίμασε σαν έκφραση, αναζητάει την έμπνευση του τη νύχτα. Έρχεται σε ρήξη με τις τυπικές συνθήκες της κοινωνίας και κινείται με περισσότερη φαντασία!

Η Φαντασία δε προσπαθεί ν' αλλάξει το κόσμο άλλα περιορίζεται στο να μη τον δέχεται, στο ν' απαρνιέται απλά τους καθιερωμένους κανόνες του παιχνιδιού.

Πάντα θα εξισώνεται το ταλέντο μου , με την εικόνα που έχω για τη κοινωνία.

Διάλεξα τον περίπλοκο δρόμο που οδηγεί στην κατανόηση της Αισθητικής, το δρόμο του αντιμαχόμενου μυαλού, που χωρίς να παραστρατήσει, ακολουθεί μοιραία ένα δρόμο πάθους.