Οι πόλεις μεγαλώνουν και τρώνε τη φύση. Τότε η ζωγραφική στο αστικό τοπίο θα πρέπει να έρθει να αντικαταστήσει τη φύση.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, κάτοικος αυτών των μεγαλουπόλεων, υπάρχει ως το γρανάζι μιας παραγωγικής μηχανής, όπου ρυθμισμένος στο πρόγραμμα της σταθερής ζωής του, δείχνει να εκκρεμεί στη μετάβαση από ένα συναισθηματικό κ πρωτόγονο παρελθόν, προς ένα ιδιοφυές κ ήρεμο μέλλον.
Η αισθητική προβάλει ως η φιλοσοφία που θα προτάσσει μια νέα ηθική.
Οι τρόποι που ο άνθρωπος οικειοποιείται την πόλη που ζει. Τι δυνατότητες του δίνονται, τι αφορμές έχει, προκειμένου να συμπεριφερθεί πιο όμορφα.
Μια ωραία εικόνα σ έναν άσχημο τοίχο, ή ένα σύνθημα ή ίσως ένα ερειπωμένο κτίριο, ή μια διαφήμιση.
Η αλληλεπίδραση της πόλης με εμένα.
Το αρχικό κίνητρο, ήταν η εξοικείωση μου με το αστικό περιβάλλον.
H πόλη είναι άγνωστη κ πολυσύνθετη.
Προκαλεί φόβο κ επιθετικότητα.
Οι δυσπροσαρμοστικες συμπεριφορές μου κ οι αδιάλλακτες ιδέες, συγκρούονται με τα θεσμικά πλαίσια.
Αυτή η διαλεκτική δράση, αποκαλύπτει αργότερα ότι στη σύνθεση της και τις θέσεις της, υπάρχει ως πρίσμα η αισθητική.
Θα ήθελα να ακούσω όποιον έχει να πεί κάτι σχετικά με τα παραπάνω.
